“Her şeyin yolunda göründüğü bir anda, içimde bir şey çığlık atmaya başladı. Adını bilmiyordum, ama beni durdurmayı başarıyordu…”

İlk Karşılaşma: Kalp Krizi Sandım

2023 yılıydı. İlk kez yaşadığım o his, kelimenin tam anlamıyla sarsıcıydı.
Kalbim göğsümden fırlayacak gibi atıyor, nefes alamıyor, sanki o an bayılacakmışım gibi hissediyordum.
Kendimi acil serviste buldum. “Kalp krizi olabilir mi?” diye düşünürken, doktorlar tüm tetkiklerden sonra “bir şeyiniz yok” dedi. Teşhis: panik atak.

İlk başta ciddiye almadım. “Geçici bir durumdur,” dedim. Ama 2024 yılında yaşadığım olaylar, her şeyi yeniden tetikledi. Bu sefer daha güçlü, daha derin ve daha yıkıcı geldi. O an anladım ki artık bir şeyleri değiştirmem gerekiyordu.

Panik Atak Nedir?

Panik atak, ansızın başlayan yoğun korku veya endişe nöbetidir. Genellikle gerçek bir tehlike olmadan ortaya çıkar ve fiziksel belirtilerle kendini gösterir.

Birçok kişi bu anlarda “ölüyorum” hissi yaşar çünkü belirtiler son derece gerçek ve yoğundur.

En Yaygın Belirtileri:

• Kalp çarpıntısı
• Nefes alamama
• Göğüste sıkışma hissi
• Baş dönmesi, bayılma hissi
• Terleme, titreme
• Gerçeklikten kopma (derealizasyon)
• Kontrolü kaybetme veya “delirme” korkusu
• Ölüm korkusu

Bu belirtiler genellikle 10 ila 30 dakika arasında en yoğun halini alır ve sonra yavaşça azalır. Fakat etkisi saatlerce sürebilir.

Bilimsel Açıdan Panik Atak

Panik atak, beynin “savaş ya da kaç” sisteminin yanlış alarm vermesiyle oluşur.
Bu alarmın merkezinde amigdala yer alır. Normalde bir tehdit algılandığında bizi tehlikeden korumak için devreye girer. Ancak panik atak durumunda gerçek bir tehdit yoktur ama vücut tepki verir.

Sebepler arasında:

• Genetik yatkınlık
• Travmalar ve geçmişte bastırılmış duygular
• Beyin kimyasındaki dengesizlikler (özellikle serotonin ve GABA)
• Kronik stres ve yaşam olayları
• Uyku bozuklukları

Benim Baş Etme Yöntemlerim

Bu süreçte çeşitli yöntemler denedim. Hepsi zamanla anlam kazandı. Bazıları hemen işe yaramadı ama yılmadım. Bugün geriye dönüp baktığımda, attığım her küçük adımın büyük bir fark yarattığını görüyorum.

1. Psikoterapi (Bilişsel Davranışçı Terapi – BDT)

Beni en çok rahatlatan şey, bir uzmanla düzenli görüşmek oldu. Düşüncelerimin panik atağı nasıl tetiklediğini, neleri nasıl felaketleştirdiğimi fark etmeye başladım.
BDT, panik atakta altın standart kabul edilen bir terapi türü.

2. Nefes Egzersizleri

Atak anında nefesimi kontrol altına almak çok kritik. Özellikle şu egzersiz bana iyi geldi:

4-7-8 Tekniği:

• 4 saniye boyunca burundan nefes al
• 7 saniye nefesi tut
• 8 saniyede ağızdan yavaşça nefes ver

Birkaç tekrar sonunda kalp ritmim sakinleşiyor, zihnim biraz da olsa berraklaşıyordu.

3. Uyku ve Beslenme Düzeni

Uykusuzluk panik atakları doğrudan tetikleyebiliyor. Vücuduma saygı duymayı yeniden öğrenmem gerekti.

4. Duygusal Destek

Anlatmak… Belki de en kıymetlisi bu. İçimde taşıdıklarımı bir arkadaşla paylaşmak, yargılanmadan dinlenmek…
Yanımda anlayan, susmadan dinleyen insanlar olması beni hayatta tuttu diyebilirim.

Panik Atakla Yaşamak Mümkün mü?

Evet. Kulağa garip gelebilir ama panik atakla yaşamayı öğrenmek mümkün.
O bir düşman değil artık benim için, bir işaret.
Bana bedenimi dinlemeyi, ihtiyaçlarımı fark etmeyi, yavaşlamayı öğretti.

Panik atağın amacı aslında bizi korumaktır. Ama ayarı bozulmuş bir alarm gibi çalmaya başladığında, yapmamız gereken şey o alarmı susturmaya çalışmak değil — neden çaldığını anlamak.

Bu Süreci Yaşayanlara Tavsiyelerim

Eğer bu yazıyı okuyorsan ve sen de bu belirtileri yaşıyorsan, bil ki:

✅ Yalnız değilsin.
✅ Zihnin seni kandırabilir ama bedeninle dost olmayı öğrenebilirsin.
✅ Panik atak tedavi edilebilir bir durum.
✅ Bir uzmana başvurmaktan çekinme.
✅ Sevdiklerinin desteği, karanlıkta elini tutan bir ışık gibidir.

Yeter ki Anlamaya Çalış

Panik atak, bana hayatın hızla geçen anlarında durmamı ve içime bakmamı söyledi.
Onu dinlemeye başladığımda, aslında kendimi duymaya başladım.

Bugün hâlâ zaman zaman zorlanıyorum. Ama artık korkmuyorum. Çünkü neyle karşı karşıya olduğumu biliyorum.
Ve en önemlisi: Yalnız olmadığımı biliyorum.

Sen de bu yazıda kendinden bir şeyler bulduysan, bir yorum bırakabilir, paylaşabilir ya da sadece içinden “ben de yaşıyorum ama geçecek” diyebilirsin. Çünkü geçiyor. Gerçekten geçiyor.